Szczeglin to niewielka wieś leżąca 4 km na wschód od Mogilna. Wieś w średniowieczu stanowiła własność klasztoru mogileńskiego, nadaną już w 1065 r. i zatwierdzoną w 1193 r. Jej wcześniejsze nazwy to: Sceglino, Sczeglino i Szczyglin. Przez stulecia wieś pozostawała w dzierżawie. Folwark nazywano Szczeglin Klasztor, a jednym z jego dzierżawców był około 1750 r. Maciej Krzymucki. Do końca XVIII w. wymieniane tu były także rodziny Białkowskich i Grochowskich – prawdopodobnie kolejnych dzierżawców.
Po III rozbiorze Polski i okresie napoleońskim, rząd pruski wcielił wieś do dominium w Mogilnie, a następnie sprzedał prywatnym właścicielom. Pod koniec XIX w. istniał tu folwark o areale 167 ha, w tym 144 ha ziem uprawnych. Znany był z hodowli i tuczu bydła, produkcji nabiału oraz owczarni rasy „Rambouillet”. W 1884 r. we wsi były 4 „dymy” i 88 mieszkańców, w tym 71 katolików i 17 ewangelików.
Na początku XX w. właścicielem tych dóbr był Franciszek von Borck. Oprócz hodowli prowadzono tu też specjalistyczną reprodukcję uznanych nasion zbóż. W 1926 r. areał majątku liczył 231 ha, w tym 200 ha gruntów ornych, 6 ha łąk i pastwisk oraz 20 ha wód. Czysty dochód gruntowy wykazywany jako podstawa do naliczenia podatku - wynosił 608 talarów. Ostatnim właścicielem tych dóbr (zapewne "tylko" do 1939 r.) był Werner von Borck.
W latach 1939-1945 Niemcy zorganizowali w majątku obóz, początkowo przejściowy - dokąd hitlerowcy sprowadzali kolejno na krótki pobyt żołnierzy Wojska Polskiego, Żydów i księży, a następnie sprowadzali tu polskie rodziny na przesiedlenie. Następnie przemianowany został na „Obóz karno - izolacyjny w Szczeglinie”. Pomieszczenia dla więźniów urządzone były z zabudowań gospodarczych, stajni, obór i stodół. Przez okres całej 2. wojny światowej wieś nosiła nazwę Scheglin. Po wojnie majątek znacjonalizowano, a właścicielem został Skarb Państwa Polskiego. Dwór dotrwał do czasów obecnych w bardzo dobrym stanie.
Opracowanie własne na podst. dostępnych źródeł i badań terenowych.Wszystkie prawa zastrzeżone
Pruski dwór o konstrukcji zrębowo - szachulcowej, otynkowany, zbudowany na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, z mansardowym dachem i mieszkaniami w mansardzie. W obu elewacjach mieści po dwie piętrowe wystawki. od strony ogrodowej znajduje się taras i wejście ze schodami, a od strony frontowej weranda i drugie wejście