Zalesie – niegdyś wieś szlachecka, własność wojewody płockiego Piotra Potulickiego. Około 1580 roku znajdowała się w granicach powiatu kcyńskiego w ówczesnym województwie kaliskim. Obecnie miejscowość leży w granicach gminy Szubin.

Pałac w Zalesiu został wybudowany ok. 1869 roku w stylu eklektycznym o reminiscencjach klasycystycznych. Rzut pałacu jest zróżnicowany i rozczłonkowany. Korpus główny na rzucie jest zbliżony do litery „L”. Bryłę zaprojektowano niejednolicie, zestawioną z szeregu prostopadłościanów o różnej wysokości. Korpus główny posiada prostopadłościenną bryłę i jest dwukondygnacyjny, kryty dachem dwuspadowym. Do owego korpusu dostawiono liczne niższe bryły. Pałac jest całkowicie podpiwniczony z jednokondygnacyjnymi ryzalitami.

Główne wejście do pałacu poprzedzone jest tarasem wspartym na czterech filarach i dwóch kolumnach jońskich. Górujący nad portykiem taras widokowy otoczony jest ażurową, tralkową balustradą z kamiennymi donicami i słupkami z piaskowca. Taras od dołu zwieńczony jest liśćmi akantu.

Ściany pałacu zwieńczają akroteriony – ozdobne wazony, oraz bezpośrednio nad głównym wejściem płaskorzeźba lwa, przywołująca najprawdopodobniej herb rodziny von Rostów. Przepiękne są też elementy zdobnicze elewacji wschodniej – kapitel wzorowany na motywach kolumny korynckiej zdobionej liśćmi akantu.

Od północy przegląda się w parku przeszklona ażurowa metaloplastyką weranda, której podłoga pokryta jest historycznie oryginalną ceramiczną posadzką Villeroy & Boch ograniczoną roślinną bordiurą. Podobna posadzka jest przy drzwiach głównych oraz prawie we wszystkich piwnicach.

Wnętrze parteru stanowi przestrzeń dwutraktowa z korytarzami, sieniami i reprezentacyjną salą balową, do której wpada światło z olbrzymich okien. Podobnie zarysowuje się piętro. Sprzed czasów II wojny światowej zachowały się prawie wszystkie wielkie, najczęściej dwuskrzydłowe drzwi drewniane. Pozostałe drzwi i stolarkę okienną właściciele sukcesywnie zamieniają na identyczną z oryginalną. W oknach niezmiennie od wieków przytwierdzone są neobarokowe kraty. Piętro z parterem łączą dwie klatki schodowe. Stopnie obydwu ułożono z potężnych bloków granitowych. Jedna z klatek jest ewenementem na skalę europejską, ponieważ jej stopnie ułożono grawitacyjnie. Balustrady są wysmakowaną metaloplastyką z elementami roślinnymi. Do wyposażenia, które przetrwało do dnia dzisiejszego należy piec kaflowy z czasów budowy pałacu, neoklasycystyczny, narożnikowy z obeliskową nastawą, zwieńczony koroną z ciemnozielonych kafli.