KOHR Klub Odkrywców Historii Regionu

Grocholin był w średniowieczu gniazdem rodziny Grocholskich względnie Grocholińskich. W XVI wieku przeszedł na własność arcybiskupów gnieźnieńskich. W XVII wieku należał do Baranowskich, a w XVIII i na początku XIX wieku do Skórzewskich, od których odkupiła go znana w Wielkopolsce niemiecka rodzina von Treskowów, posiadająca w XIX wieku między innymi Biedrusko, Owińska, Strykowo, a wywodząca się z Berlina, gdzie doszła do fortuny jeszcze w XVIII wieku na handlu galanterią. Rodzina ta weszła w posiadanie głównie majątków pochodzących z pruskich konfiskat dóbr kościelnych z lat 1796-1798. W rękach von Treskowów pozostawał Grocholin aż do drugiej wojny światowej.

W roku 1930 właścicielem Grocholina był Niemiec Zygmunt von Treskow. Majątek w 1926 roku liczył 1250 hektarów.

Dawny renesansowy dwór, zbudowany jako obronny w początku XVII wieku, zwany kiedyś „zamkiem” lub „kamienicą”, jako pewien typ dworu mieszkalnego reprezentuje jeszcze koncepcję późnogotycką, z basztą-donżonem w jednym narożu i manierystycznym portalem. Dwór na rzucie prostokąta, z mniejszymi oknami parteru, a większymi piętra, nakryty dwuspadowym dachem, z wysokimi szczytami neogotyckimi pochodzącymi z czasu remontu, z 1836 roku. Późniejsza baszta na miejscu dawniejszej pochodzi również z tego okresu. Wewnątrz obszerne pomieszczenia efektownie przesklepione, z ciekawym otwartym kominem z wydatnym murowanym okapem. Wobec faktu zniszczenia ogromnej części zabytków architektury świeckiej w Wielkopolsce z okresu sprzed wojen szwedzkich, zamek w Grocholinie jest obok zrekonstruowanego zamku w Sierakowie i częściowo przebudowanego dworu w Kruchowie jednym z najciekawszych przykładów siedzib ziemiańskich czy raczej rycerskich tych czasów.