Stanisław Wachowiak urodził się 7 maja 1890 r. w Smolicach na Wielkopolsce, 
a zmarł 4 marca 1972 r. w São Paulo w Brazylii.

Pochodził z rodziny robotników rolnych, jego ojciec przez 17 lat pracował, jako górnik w Westfalii. W 1911 r. Stanisław ukończył gimnazjum w Recklinghausen i rozpoczął studia ekonomiczne w Berlinie, a także w Monasterze, Strasburgu i Monachium. Pracował jednocześnie, jako dziennikarz, co nie przeszkodziło mu uzyskać stopnia doktora nauk ekonomicznych w 1915 r. W latach 19161920 był dyrektorem banku w Inowrocławiu, zaangażował się w życie polityczne, związał się z Narodowym Stronnictwem Robotników, a potem z Narodową Partią Robotniczą. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przewodniczącym Rady Miejskiej w Inowrocławiu oraz dwukrotnie posłem na sejm Rzeczypospolitej. 22 maja 1924 r. otrzymał nominację na wojewodę pomorskiego, odznaczył się szczególnie wspieraniem budowy portu gdyńskiego i pracą nad stabilizacją ekonomiczną województwa. W nowej sytuacji politycznej po przewrocie majowym został odwołany z zajmowanego stanowiska 12 października 1926 r. W latach 1926-
-1929 pracował, jako dyrektor Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, w 1931 r. otrzymał posadę dyrektora Związku Kopalń Górnośląskich „Robur”. W czasie wojny zajmował się pomocą humanitarną, jako wiceprezes Rady Głównej Opiekuńczej i zarządzał Bankiem Handlowym w Warszawie, brał też udział w negocjacjach z Niemcami po upadku powstania warszawskiego.