Tadeusz Reichstein uczęszczał tam do szkoły średniej, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Federalnej w Zurychu. Studia ukończył z wyróżnieniem w marcu 1920 r., a następnie pracował w różnych zakładach przemysłowych w Szwajcarii. Równocześnie przygotowywał pracę doktorską, którą obronił 11 czerwca 1924 r. Po uzyskaniu tytułu doktora pracował w laboratorium chemicznym koncernu Francka i prowadził wykłady na Wydziale Chemicznym Politechniki w Zurychu. Dzięki licznym pracom naukowym otworzył przewód habilitacyjny, zwieńczony uzyskaniem stopnia docenta oraz objęciem stanowiska w Instytucie Chemii Organicznej Politechniki w Zurychu.

Sławę przyniosło mu opracowanie metody syntezy witaminy C, dzięki czemu możliwa stała się jej produkcja na skalę przemysłową. W lipcu 1934 r. Tadeusz Reichstein uzyskał tytuł profesora. W marcu 1938 r. zrezygnował z dotychczasowej pracy w Zurychu i przeniósł się do Bazylei, gdzie objął stanowisko kierownika katedry Instytutu Chemii Farmaceutycznej. W 1950 r. Reichstein wraz z zespołem naukowców amerykańskich otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za wykrycie hormonów kory nadnerczy, ich identyfikację chemiczną, syntezę oraz wprowadzenie do lecznictwa. Prowadził aktywne życie naukowe aż do emerytury w 1967 r. Swoje pasje badawcze kontynuował w latach późniejszych, zajmując się m.in. paprociami. Był współautorem blisko 100 prac naukowych dotyczących tej rośliny. Jego dorobek naukowy liczył 729 prac, opublikowanych samodzielnie lub ze współpracownikami.

Ponadto przeprowadził on 150 promocji doktor­skich. Tadeusz Reichstein za swoje wybitne osiągnięcia naukowe otrzymał wiele prestiżo­wych nagród, w tym godność doktora honoris causa dziewięciu uczelni wyższych. W 1994 r. decyzją Rady Miejskiej we Włocławku nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Włocławka. Tadeusz Reichstein zmarł 1 sierpnia 1996 r. w Bazylei. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu żydowskim.

Tomasz Wąsik