Kujot Stanisław
Ksiądz Stanisław Kujot urodził się 13 listopada 1845 roku w Kiełpinie koło Tucholi. Był synem wiejskiego nauczyciela – Piotra i Barbary z Osowickich. Po dwóch latach nauki w gimnazjum w Chojnicach przeniósł się do Chełmna, gdzie zdał maturę w 1865 roku. Studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie, a następnie na uniwersytetach w Münster i Berlinie. 10 kwietnia 1870 roku przyjął święcenia kapłańskie, a następnie pracował jako nauczyciel historii powszechnej i historii literatury polskiej w słynnym Collegium Marianum w Pelplinie (1872-1893), która – o czym warto przypomnieć – była jedyną szkołą na Pomorzu, gdzie wykładano w języku polskim.
Dnia 16 grudnia 1875 roku wraz z grupą duchownych, ziemian i lekarzy założył Towarzystwo Naukowe w Toruniu – istniejącą do dzisiaj instytucję, której podstawowym celem było kształtowanie świadomości historycznej Polaków i przeciwstawianie się oficjalnej wizji historii prezentowanej przez naukę niemiecką. Ksiądz Kujot jako wieloletni wiceprezes Wydziału Historyczno-Archeologicznego oraz prezes Towarzystwa (1897-1914) zainicjował działalność popularyzatorską, wydawanie periodyków oraz badania dotyczące dziejów Pomorza Gdańskiego. Oprócz pracy w Towarzystwie aktywnie działał w życiu społecznym i edukacyjnym regionu, wspierając stowarzyszenia religijne i świeckie, biblioteki i szkoły. Do najważniejszych pozycji wydawanych z inicjatywy księdza Kujota należały „Fontes” i „Zapiski TNT”, które należały do pierwszych polskich czasopism naukowych w Prusach Zachodnich.
Ksiądz Stanisław Kujot był autorem wielu naukowych tekstów z dziedziny historii, prezentujących dzieje regionu i Kościoła katolickiego. Do jego najważniejszych prac można zaliczyć wydane pośmiertnie Dzieje Prus Królewskich do r. 1309 oraz Kto założył parafie w dzisiejszej diecezji chełmińskiej? Doceniając jego wkład w rozwój nauk historycznych, w 1900 roku Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
Ksiądz Stanisław Kujot zmarł w Grzybnie 5 grudnia 1914 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Bogusław Bogucki