Budzącej się w młodym Kulerskim polskiej tożsamości narodowej nie tolerował również jego ojciec, który w końcu zerwał z nim stosunki i wypędził go z domu. Wiktor musiał więc samodzielnie zatroszczyć się o swój byt. W kolejnych latach Wiktor pracował jako prywatny nauczyciel w dworach ziemiańskich, intensywnie ucząc się języka polskiego.

W 1887 r. uzyskał prawo do nauczania w szkołach państwowych i zamieszkał w Sopocie, gdzie otworzył „Dom Polski” – pensjonat wczasowy dla Polaków. Zgromadzone oszczędności oraz doświadczenie nabyte dzięki współpracy z „Gazetą Gdańską” i berlińską „Gazetą Polską” pozwoliły Kulerskiemu rozpocząć wydawanie własnego czasopisma.

W 1894 r. przyjechał do Grudziądza i założył „Gazetę Grudziądzką”, której początkowy nakład wynosił 500 egzemplarzy. Od początku jej celem było propagowanie polskości, walka z germanizacją i domaganie się większych praw dla ludności chłopskiej. Mimo ciągłych szykan ze strony pruskich władz „Gazeta Grudziądzka” rozwijała się w niesamowitym tempie. Do jej prenumeraty szczególnie zachęcały dodatki – dostarczane bezpłatnie lub mające bardzo niską cenę – obrazki, książki, śpiewniki i broszurki, cieszące się wielką popularnością wśród czytelników. W 1914 r. pismo Kulerskiego osiągnęło nakład ok. 130 tys. egzemplarzy – było największą polską gazetą na świecie, prenumerowaną m.in. na Pomorzu, Śląsku, w Wielkopolsce, Małopolsce, Westfalii i Nadrenii oraz innych częściach Niemiec. Liczba czytelników „Gazety Grudziądzkiej” zmalała dopiero w okresie międzywojennym na skutek kryzysu ekonomicznego i trudności w dotarciu do Polaków za granicą.

Wiktor Kulerski był mocno związany z Grudziądzem i z całym naszym regionem, co znalazło odzwierciedlenie w prowadzonym przez niego piśmie. Oprócz dziennikarstwa angażował się również w działalność społeczną, polityczną, kulturalną i oświatową, współpraco­wał z takimi organizacjami, jak: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo Przemysłowców Polskich, Towarzystwo Ludowe, Towarzystwo Czytelni Ludowych, Spółka Budowlana „Bazar”, Towarzystwo Oświatowe „Jedność”. W latach 1903–1911 był posłem do Reichstagu berlińskiego i członkiem Koła Polskiego, zaś w roku 1912 założył w Grudziądzu Katolicko-Polską Partię Ludową. Po odzyskaniu niepodległości związał się jednak z przeciw­nikami sanacji (od 1928 r. był senatorem PSL „Piast”) i krytykował wielokrotnie obóz rzą­dzący. Mimo to do końca życia cieszył się wielkim autorytetem, jako szanowany polityk i przedsiębiorca niezmiernie zasłużony dla polskości zachodnich ziem II Rzeczypospolitej.

Wiktor Kulerski zmarł w Owczarkach 18 września 1935 r., spoczywa na cmentarzu w Grudziądzu.

Bogusław Bogucki