Brzozogłowy Janusz
Janusz Brzozogłowy był jednym z najsłynniejszych polskich rycerzy na przełomie XIV i XV w. Jego imię wymieniano razem z imieniem Zawiszy Czarnego, jako przykład dla całego rycerstwa. Pochodził z rodu Grzymałów z Wielkopolski, początkowo zdobywał umiejętności, służąc Zygmuntowi Luksemburskiemu na Węgrzech, ale na wieść o zbliżającej się wojnie z Krzyżakami powrócił do Polski wraz z innymi rycerzami. Janusz nie brał udziału w bitwie pod Grunwaldem, ale z rozkazu króla Władysława Jagiełły wykonywał inne ważne misje.
Wiosną 1410 r. został starostą bydgoskim i miał bronić przed najazdem powierzony mu odcinek granicy. Dokonywał stamtąd ataków na ziemie krzyżackie, odciągając część ich sił od terytorium polskiego. W lipcu pokonał oddział krzyżacki pod Świeciem, co zmusiło władze zakonne do pozostawienia w tamtejszym zamku silnego garnizonu, który nie wziął udziału w bitwie pod Grunwaldem. Brzozogłowy po zwycięskiej dla Polaków bitwie zajął zamek w Tucholi, który Krzyżacy odzyskali za pomocą podstępu. Nie utracił jednak swojego stanowiska i na początku 1411 r. ponownie zaczął nękać ziemie zakonne: pod Papowem pokonał krzyżackich najemników i uprowadził znaczną liczbę koni, napadał na statki rzeczne, przeszkadzając Toruniowi w spławie zboża do Gdańska, wymusił na Krzyżakach zdjęcie blokady z polskich przepraw przez Wisłę w Fordonie i Solcu Kujawskim, w 1422 r. walczył z wojskami zakonnymi pod Czarnowem. Oprócz działalności militarnej brał udział w poselstwach, np. w 1418 r. pojechał na sobór w Konstancji, korespondował również z wielkim mistrzem, komturami, miastami pruskimi i zarządcami zamków. W 1422 r. otrzymał od króla kasztelanię lądzką, zmarł jesienią 1425 r.
Bogusław Bogucki