Po wybuchu I wojny światowej pomagał jeńcom wojennym pochodzenia polskiego, pracował w Komitecie Reemigracyjnym, założył w 1918 r. Towarzystwo Pomocy Naukowej dla młodzieży polonijnej w Niemczech. W tym samym roku wspomagał Powstanie Wielkopolskie oraz był zastępcą Konsula Generalnego w Berlinie. Do jego bezpośrednich zasług należała repatriacja 200 tysięcy polskich jeńców wojennych do ojczyzny i założenie konsulatu w Essen. W 1924 r. pod naciskiem niemieckich kół skrajnie nacjonalistycznych musiał wyjechać do Polski. Wygrał tam wybory na burmistrza Gniezna. Swoje obowiązki wykonywał w sposób wzorowy, co pomogło w objęciu funkcji prezydenta Bydgoszczy 
22 września 1932 r. na 12-letnią kadencję. Leon Barciszewski zmniejszył dwukrotnie liczbę bezrobotnych w mieście, zmniejszył zadłużenie, wybudował szpital na Bielawkach, elektrownię, rozbudował gazownię i rzeźnię. Aktywnie działał na rzecz najuboższych, wspomagał budownictwo mieszkaniowe, promował Bydgoszcz w ówczesnym systemie samorządowym.

We wrześniu 1939 r. początkowo ewakuował się do Lwowa i Zaleszczyk, ale po doniesieniach o egzekucjach ludności polskiej w Bydgoszczy, wrócił do miasta i został aresztowany przez gestapo. 11 listopada 1939 r. wraz z synem Januszem zginął rozstrzelany w nieznanym miejscu.

Bogusław Bogucki