W następnych latach Władysław Biały kilkakrotnie próbował odzyskać swe ziemie 
na Kujawach. W 1373 roku zaatakował i opanował na krótki przeciąg czasu Inowrocław, Złotorię, Szarlej i Gniewkowo, ale musiał niebawem opuścić kraj – został wypędzony przez zwolenników Ludwika Węgierskiego ze starostą Sędziwojem z Szubina na czele. Nawiązał wówczas sojusz z Ulrykiem von Osten z Drezdenka. Przy pomocy jego wojsk oraz najemników burgundzkich po raz drugi próbował zająć Kujawy. Sukcesem zakończyło się oblężenie Gniewkowa i Złotorii nad Drwęcą, niepowodzeniem – atak na Raciąż. Ludwik Węgierski postanowił wówczas pozbyć się ostatecznie niewygodnego księcia. Armia królewska uderzyła na Władysława w 1375 roku, pokonała go w bitwie pod Gniewkowem i zmusiła do schronienia się na zamku w Złotorii. Podczas oblężenia ciężką ranę odniósł Kaźko Słupski (sprzymierzony z Ludwikiem wnuk Kazimierza Wielkiego), który zmarł w jej wyniku kilka miesięcy później, zaś Władysław został pokonany przez rycerza Bartosza z Odolanowa i musiał przystać na warunki kapitulacji. Ludwik odkupił od niego księstwo gniewkowskie za sumę 10 tys. florenów i nadał mu benedyktyńskie opactwo w Pannonhalma na Węgrzech.

Bitwa pod Gniewkowem przekreśliła wszelkie marzenia o tronie dla Władysława Białego. Po przegranej kampanii opuścił granice Polski. Zmarł w Strasburgu w 1388 roku.

Bogusław Bogucki