Pałac Górki Dębskie-powiat nakielski
Po raz pierwszy w źródłach historycznych Górki Dąbskie występują w II poł. XV w. Stanowiły wówczas własność szlachecką. W 1466 r. jako właściciela wymienia się Jana Kotlara Gorginskiego. W 1486 r. Marcin Gothlar Dziewierewski sprzedał 2 łany ziemi Mikołajowi Królikowskiemu. W 1487 r. jedna część wsi należała do braci Stanisława i Wojciecha – dziedziców Sobiejuch.
W 1564 r. właścicielem majątku był Andrzej Królikowski, a w 1597 r. r. H. Dąbski.
Przed 1732 r. jako właściciela wymienia się Franciszka Jemielskiego herbu Nieczuja. Po jego śmierci w 1732 r. na wniosek jego żony sporządzono inwentarz dóbr. Jest w nim wymieniony także dwór. Według wspomnianego inwentarza dwór jest obszerny, drewniany, posiada izbę stołową, alkierz, spiżarnię i komorę, jest wyposażony w liczne meble, sprzęty użytkowe i dekoracyjne.
W poł. XIX w. właścicielem został Seweryn Ostrowski. W 1872 r. majątek nabył Rogaliński. Na początku lat 80. XIX w. Górki Dąbskie były własnością Eustachego Rogalińskiego.
Na przełomie XIX i XX w. właścicielem dóbr był Mieczysław Sikorski.
Ok. 1924 r. po ślubie córki Janusza Sikorskiego majątek jako wiano przeszedł na własność jego zięcia – Odrowąża Pieniążka.
W 1925 r. Pieniążkowie przystąpili do budowy nowego dworu. Jego budowniczym był Kattawiarz z Wenecji. Jednak wnętrze dworu nigdy nie zostało dokończone w całości.
W czasie wojny majątek przeszedł na własność Niemca Schultenele.
Po 1945 r. Górki Dąbskie przejęło państwo, a dwór użytkowany był przez PGR.
W połowie lat 70. majątek przejęła Stacja Hodowli Roślin w Sobiejuchach.
W 1976 r. dwór przeszedł gruntowny remont.
W 1979 r. w budynku dworu mieścił się Ośrodek Socjalno-Szkoleniowy, a następnie w 1981 r. przedszkole, stołówka i pokoje gościnne. W 1992 r. budynek przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, Oddział w Bydgoszczy.