Zespół Pałacowo-Parkowy w Wieńcu

Miejscowość Wieniec (Wince) wzmiankowana po raz pierwszy w 1252 roku, w przywileju księcia kujawskiego Kazimierza I dla biskupstwa włocławskiego. Prawo niemiecki nadane wsi w 1255 roku przez Kazimierza Kujawskiego. Co najmniej od 1266 roku we wsi młyn na rzece Zgłowiączce. Parafia wieniecka założona przed rokiem 1380. Do okresu zaborów Wieniec stanowił własność biskupów kujawskich. Po konfiskacie dóbr kościelnych w 1796 roku, dobra nadane generałowi Hohenlohe Ingelfingen z Włocławka, który majątek wydzierżawił Dawidowi Arendt. Przed 1823 rokiem Wieniec wraz z sąsiednimi wsiami (Siedlinem, Kątami i Brzeziem), sprzedany został Stanisławowi Miączyńskiemu, który wybudował w latach 1826-47 neogotycki dwór (dzisiejszy tzw. stary pałac), zabudowania folwarczne oraz  założył park w stylu angielskim. Od Miączyńskich wsie Wieniec i Brzezie nabył w latach 1856-68 warszawski przemysłowiec Leopold Kronenberg. We Wieńcu ok. 1873 roku wybudował neorenesansowy pałac według projektu Artura Goebla oraz rozbudował zespół folwarczny z gorzelnią z 1877 roku. Po śmierci Leopolda Kronenberga w 1878 roku majątkiem zarządzali jego synowie - najpierw Stanisław (do 1887 roku), następnie Leopold Julian (do 1937 roku). W 1904 roku poszerzono i przekształcono, według projektu Waleriana Kronenberga, park pałacowy. Ostatnim właścicielem Wieńca był Leopold Jan Kronenberg. Na mocy dekretu o reformie rolnej majątek znacjonalizowano w 1944 roku. Po wojnie pałac i dwór przekształcono na szpital chorób płucnych, który do 2006 roku funkcjonował jako Oddział Gruźlicy i Chorób Płuc Szpitala Wojewódzkiego we Włocławku. Obecnie Zespół jest własnością Urzedu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego, który przystąpił do jego renowacji.